Klaar met drama? Gebruik de ander als spiegel

Ben jij je bewust van welke verlangens en verwachtingen je allemaal projecteert op anderen? Nee? Geen zorgen, je bent de enige niet. We doen het allemaal en de oorzaak hiervan zit in het hele prille begin. Waar we allemaal begonnen zijn: in de buik van mama.

Nou ben ik er overigens van overtuigd dat het echte begin nóg iets verder teruggaat dan mama’s buik maar dat is voor een andere keer.

Where it all begins…

Als jij als baby nog bij je moeder in de buik zit word je op je wenken bedient. Alles wat je nodig hebt is zo dichtbij als het maar zijn kan. Je bent letterlijk nog met je moeder verbonden en deze verbinding zorgt ervoor dat jij precies krijgt wat je nodig hebt.

Natuurlijk zijn er gevallen waar baby’s dingen tot zich krijgen die niet zo goed voor ze zijn, maar over het algemeen heeft een baby het in de buik van moeders erg goed. Een soort all inclusive resort.

En dan is het na negen maanden tijd om naar buiten te komen en kennis te maken met de wereld waarin je gaat opgroeien. Behoorlijk schrikken want het is er koud en groot en ook wel een beetje eenzaam soms.

Super spannend

Het meest beangstigende is nog wel dat je niet meer direct alles bij de hand hebt wat je nodig hebt om te kunnen overleven. En dat is best lastig en spannend want als je pasgeboren bent kun je natuurlijk nog helemaal niks. Je bent 100% afhankelijk van je opvoeders die helaas niet jouw  gedachten kunnen lezen.

Het duurt dan soms ook even voordat ze doorhebben dat je geen honger hebt of dringend toe bent aan een schone luier maar dat je die gekke maillot, die je kreeg van je nog gekkere tante, gewoon echt verschrikkelijk kriebelt.

Of je wordt alleen in een bedje gelegd terwijl je doodsbang bent in het donker omdat jij dingen voelt en ziet die jouw ouders niet zien en voelen.

Maar soms hebben jouw ouders ook simpelweg andere dingen te doen dan jou dag en nacht op je wenken bedienen. Er moet namelijk ook gewerkt, gekookt, gepoetst en voor andere kinderen gezorgd worden. That’s life.

De eerste harde les

Dus. De eerste harde les die jij leert als klein baby’tje is dat je volledig afhankelijk bent van de ander. Jij hebt een ander nodig om te krijgen wat jij nodig hebt. Wat natuurlijk een enorme contradictie is met hoe het écht werkt.

Want hoe het echt zit is dat jij alles wat jij denkt nodig te hebben van een ander, je jezelf moet leren geven. Dat is de enige duurzame manier van het vervullen van een behoefte of een verlangen. Alles wat van buiten komt is maar een tijdelijke pleister op de wond.

Helaas duurt het vaak even voordat we doorhebben dat het op deze manier werkt. Ik denk zelfs dat er ontzettend veel mensen zijn die nooit achter deze waarheid komen. Zij zullen dus hun hele leven bezig zijn met het vullen van het donker in zichzelf met oplossingen die maar tijdelijk verlichting geven.

Hoe denk je dat verslavingen ontstaan? Nou precies op deze manier. Mensen voelen een bepaald gemis (pijn) van binnen. Vanuit dat gemis ontstaat een verlangen (bijvoorbeeld de pijn niet meer voelen).

Vervolgens zoeken ze de oplossing voor dat verlangen buiten zichzelf door verdovende middelen te gebruiken of op een andere manier afleiding te zoeken (seks, gamen, werken etc.). En dit alles gaat vaak onbewust…

We zoeken het bij een ander

Naast het niet willen voelen van bepaalde pijn zijn wij mensen ook geneigd om bepaalde verwachtingen te hebben van een ander. Vanuit een bepaald gemis van binnen leggen we een claim bij de ander. We willen dat de ander ons gelukkig maakt.

We denken namelijk dat een ander ons heel kan maken. Zo hebben we dat immers als kleine baby’tjes geleerd. En vanuit daar creëren we de meest kromme relaties die er bestaan. Het lullige is namelijk dat de ander jou niet kan geven wat je nodig hebt. Dat kun je alleen zelf.

Dus ergens word je op een dag wakker en word je  boos op je partner omdat hij of zij jou niet geeft wat je in eerste instantie wel gehoopt dat hij of zij jou zou geven.

En andersom zal jouw partner jou ook verwijten dat jij hem of haar niet heel maakt zoals jullie in het begin van jullie relatie onbewust hebben afgesproken. Toen jullie elkaar net leerde kennen zijn jullie namelijk precies ingehaakt op elkaars gemis.

Even een voorbeeldje

Even een generaliseerd en sterk versimpeld voorbeeld: een grote sterke man zoekt een mooie lieve vrouw die zijn hart opent. De mooie lieve vrouw zoekt daarentegen een grote sterke man waar ze zich veilig voelt.

Als deze twee puzzelstukjes elkaar tegenkomen in de kroeg springen de vonken over en denken ze samen heel te zijn. Zij vervult zijn verlangen en hij het hare.

Toch heeft deze grote sterke man echt zelf te leren hoe hij zijn hart kan openen. En deze lieve mooie vrouw zal toch echt die veiligheid in zichzelf moeten leren vinden. We zijn namelijk individuen die allemaal ons eigen pad te bewandelen hebben. Een ander kan simpelweg niet oplossen wat van jou is.

Als ze hiervoor wakker worden kunnen ze gaan onderzoeken waar hun verlangen zijn oorsprong vindt. Onder een verlangen zit namelijk altijd een gemis. Waar is dat gemis ontstaan?

Wanneer ze hier de vinger op kunnen leggen zitten ze precies waar ze moeten zijn en kunnen ze hun eigen gemis vastpakken en gaan helen. Pas dan zullen ze stukje bij beetje heel worden.

Zo doe je dat in het dagelijks leven

Ik hoor je denken: hartstikke leuk verhaaltje hoor Hermans maaruh….hoe ga ik dit dan doen?

Nou dat zal ik je vertellen. Hoe je bovenstaande in dagelijks leven toepast is namelijk heel simpel: je gebruikt de ander als spiegel. Wanneer iets niet helemaal lekker loopt ga je niet zoals voorheen naar de ander wijzen met het verwijt dat jij niet krijgt wat je nodig hebt van hem of haar.

In plaats daarvan stel je jezelf de vraag: wat is het dat ik verlang van de ander maar eigenlijk mijzelf mag geven? Je stopt dus met de ander de schuld te geven en gaat bij jezelf ten rade wat jij nog mag leren.

Natuurlijk kun je benoemen naar de ander wat een bepaalde actie of bepaald gedrag met je doet. Vooral doen! Zo blijft je in verbinding. Daarnaast helpt het je ook om uit te zoeken in welk stuk in jezelf je terecht bent gekomen. Maar de oplossing zoek je vervolgens IN jezelf en niet bij de ander.

Als beide personen in de relatie dit kunnen verdwijnt een groot deel van het drama uit je relatie en kun je echt rusten bij elkaar.

De ander als spiegel

De ander gebruiken als spiegel geldt overigens niet alleen in een relatie. Dit kun je doen met iedereen die op je pad komt waarbij je sterke positieve of negatieve emoties ervaart. En ja, dit kan dus ook bij fijne gevoelens.

Wanneer je heel erg blij wordt van iemand kun je jezelf eenzelfde soort vraag stellen: wat is het in deze persoon waar ik zo op ‘aan ga’ en hoe kan ik dit meer ontwikkelen in mezelf?

Alles wat een ander jou spiegelt en waarmee jij resoneert zit namelijk al in jou en mag meer geleefd worden. Dit geldt voor fijne en krachtige eigenschappen maar evengoed voor schaduwstukken.

Als je je dood irriteert aan iemand zegt dat heel veel over wat jij afkeurt in de ander maar dus ook in jezelf. En wat je afkeurt in jezelf hou je in de schaduw. Super zonder want dit zijn vaak prachtige eigenschappen wanneer je ze op de juiste manier inzet.

Minder drama, meer liefde

Ik hoop dat ik met dit artikel iets in je wakker roep. Wanneer je namelijk meer op deze manier naar de ander kunt kijken zal er een hoop drama uit je leven verdwijnen.

Je neemt verantwoordelijkheid voor je eigen ontwikkeling en gaat veel meer leven vanuit liefde. Voor de ander maar vooral ook voor jezelf. En dat voelt heel lekker.