Leestijd: 5 minuten
Kun jij het je nog herinneren? De laatste keer dat je verliefd was?
Wat een heerlijkheid en wat een hel tegelijk. Je loopt op wolken, voelt allemaal fijne sensaties in je lijf en de grijns is niet van je gezicht te krijgen. Ook eet je niet meer, je kan de slaap niet meer vatten en je concentratie is al helemaal ver te zoeken. Heel irritant.
Je stroomt over van allemaal blije gevoelens maar tegelijkertijd ben je super onzeker. Want de wereld vergaat oprecht als de persoon in kwestie niet dezelfde gevoelens voor jou koestert. Maar… als de man of vrouw van jouw dromen zich precies voelt als jij dan ervaar je het grootste levensgeluk dat er bestaat.
A match made in heaven. Eind goed al goed.
Of toch niet?
Naast dat verliefd zijn fantastisch is (als het beantwoord wordt tenminste anders voelt het alsof je leven geen zin meer heeft) heeft verliefdheid ook een naar stuk in zich. Het is namelijk een enorme mind fuck. Ze zeggen natuurlijk niet voor niets: liefde maakt blind. Dit is echt zo. Helder nadenken is ver te zoeken als je hoteldebotel bent.
Het gevolg van een projectie
Verliefdheid is namelijk het gevolg van een projectie. Het is niet een volwassen gevoel van respect en waardering voor de ander. Nee. Het is juist de liefde voor een deel of meerdere delen in jezelf.
Nou hoor ik je denken: huh???
Zoals ik in een eerder artikel al aangaf is alles in de buitenwereld een spiegel van jouw binnenwereld. Zo ook die fijne verliefdheid op die aantrekkelijke, speelse, super intelligente en heerlijk ruikende man of vrouw met briljante humor. (Is mijn eisenpakketje direct helder ;-)
Het is dus bij een verliefdheid erg interessant (als je nog een beetje na kan denken tenminste) om te benoemen wát het precies is in de ander waar je zo ontzettend op ‘aan’ gaat. Deze aspecten heb je namelijk uiteindelijk in jezelf te ontwikkelen. Iets wat vaak ook gebeurt als je in deze verliefdheid besluit samen een relatie aan te gaan.
Een heel erg mooi principe mits je je partner nog leuk vindt op het moment dat jij zijn of haar delen niet meer nodig hebt omdat je ze nu zelf leeft. Vaak het moment in een relatie waarop je je juist gaat irriteren aan deze stukken in je partner. Herkenbaar?
Het is overigens prachtig om samen ‘bewust’ verliefd te zijn. Dat jullie niet alleen als twee verliefde bakvissen de hele dag op, onder en in elkaar zitten maar dat jullie kunnen delen wat in de ander zo raakt in jou. Als dit gedeeld wordt is er overall vaak al meer bewustzijn in de relatie en is het makkelijker om elkaar te blijven vinden, ook als de verliefdheid over gaat.
Waar de relatie begint
Goed. Laten we het hebben over de periode na verliefdheid. Waar de relatie, in welke vorm dan ook, echt begint. Een relatie is namelijk bedoelt om je te ontwikkelen en niet om, zoals veel mensen denken, samen heel te worden. Zeker, het is voor jullie beiden de bedoeling om heel te worden maar niet door elkaar aan te vullen. Juist niet. Samensmelten kan heel fijn zijn maar is ergens ook behoorlijk ongezond. In ieder geval voor de individualiteit in de relatie.
Het is dus de bedoeling dat jullie beiden heel worden IN jullie zelf. En daar gaat de ander je bij helpen. Door emotionele veiligheid te bieden (als het goed is) maar vooral door met enige regelmaat heerlijk op jouw pijnpunten te drukken. Pijnpunten waarvan je niet eens wist dat je ze had. Of door constant dezelfde pijnlijke plek aan te tikken, juist op het moment dat jij lekker in je vel zit.
Genieten hè, zo’n relatie....
Bewust of onbewust zal jouw liefje je leiden naar de stukken in jou die ontdekt mogen worden. Hierbij kan het soms voelen alsof de ander jou opzettelijk kwetst. Toch, het enige waar jouw liefje zich schuldig aan maakt is dat hij of zij net zolang aan jouw sloten morrelt totdat de deurtjes open gaan en jij ziet wat in jou geleefd mag worden. Wat jij uit jezelf mag halen in plaats van bij hem of haar.
De gunst van jouw geliefde
Jouw liefje bewijst jou dus eigenlijk alleen een enorme gunst. Een pijnlijke weliswaar maar soms is dat echt nodig om wakker te worden voor de onbewuste claim die je bij hem of haar neerlegt. Want dat is wat wij mensen doen. Het projecteren van oude en diepe verlangens op de ander.
Zie mij. Hoor mij. Zorg dat ik veilig ben.
Vind mij lief. Vind mij mooi. Vind mij bijzonder.
En vooral: vind mij goed genoeg, precies zoals ik ben.
Al deze dingen kun je vaak pas voelen als de ander jou hier bevestiging op geeft. Toch, zolang jouw lief dit blijft doen zal jij nooit leren hoe je dit uit jezelf kan halen.
Op het moment dat je hier geen bevestiging meer op krijgt voel je ten diepste het gebrek aan liefde voor jezelf. En dat is niet fijn. Beangstigd ook. Alsof de bodem mist. Vanuit deze leegte zijn veel mensen geneigd om nog harder te gaan trekken aan de ander. Net zolang tot de de ander geen andere weg meer ziet dan letterlijk afstand nemen. En dan word je ook nog eens lekker getriggerd in je verlatingsangst.
Gefeliciteerd, je hebt de hoofdprijs te pakken: je mag nog een laagje dieper.
Zoekend in het donker
Als je daar bent, zoekend in het donker terwijl je liefje niet thuis geeft, herinner je dan dat de relatie an sich niet het doel is. Het doel is jouw innerlijk werk, jouw weg naar innerlijke vrijheid en kracht. Richt je dus zoveel mogelijk op jezelf en niet op de ander. Hoe moeilijk dit ook kan zijn, het is de enige weg. Vind de bodem in jezelf en ontwikkel het vertrouwen dat je jezelf kan dragen en daar de ander niet voor nodig hebt.
Of jullie elkaar aan het einde van deze doldwaze rit weer vinden? Dat weet niemand. Maar daar gaat het ook niet om. Waar het wel om gaat is de vrijheid en kracht die jullie beiden ontdekken in jullie zelf. Als jullie aan het einde van de rit nog wél samen zijn is dat natuurlijk een fantastische bijkomstigheid. Dan kun je leven in vrijheid. Samen en apart. Precies zoals het bedoeld is.
Maar geen zorgen, als dit niet lukt en de relatie houdt (om welke reden dan ook) geen stand is het ook ok. Je hebt nu namelijk jezelf om op terug te vallen. De enige persoon die jou kan geven wat je nodig hebt en er ALTIJD zal zijn om je op te vangen als je valt.